Blog

Zespół ten, został po raz pierwszy opisany w 1869 r. przez szwajcarskiego okulistę Friedricha Hornera. Jest to zespół objawów okulistycznych wynikających z uszkodzenia unerwienia współczulnego gałki ocznej i okalających ją mięśni. Objawy Zespołu Hornera są bardzo charakterystyczne i nie nastręczają lekarzowi weterynarii problemów w rozpoznaniu problemu. Kłopotliwe natomiast może się okazać ustalenie dokładnej lokalizacji anatomicznej i przyczyny uszkodzenia, które są kluczowe dla właściwego leczenia.

Objawy zespołu Hornera

Objawy zespołu Hornera zazwyczaj występują nagle i dotyczą jednej strony głowy. Mogą występować jako jedyne symptomy choroby, a także razem z innymi objawami, nawet o śmiertelnym przebiegu. Są bardzo typowe i obejmują:

• opadanie powieki górnej (ptosis)
• wciągnięcie gałki ocznej w głąb oczodołu (endopthtalmus)
• wypadanie trzeciej powieki (endophtalmus)
• zwężeniu źrenicy (myosis)
• rozszerzenie naczyń skórnych (vasodilatatio)

Zespół Hornera u psa

Zespół Hornera może wystąpić u psa każdej rasy i w każdym wieku, jednakże obserwuje się największą częstość występowania u psów rasy Golden Retriever i Cocker spaniel. Zespół Hornera u psa może wystąpić jednocześnie z niedowładem przedniej kończyny. Wówczas znaczy, że problem występuje w rdzeniu kręgowym, a jego przyczyną może być np. wypadnięty dysk.

Zespół Hornera u kota

U kotów zespół Hornera często jest spowodowany urazami głowy i szyi lub stanami zapalnymi dotyczącymi ucha środkowego. Choroby klatki piersiowej również mogą powodować objawy zespołu Hornera u kotów. Dlatego też niewolno lekceważyć neurookulistycznych dysfunkcji gdyż mogą być spowodowane
nawet chłoniakiem czy nowotworem płuc.

Zespół Hornera - diagnostyka i leczenie

Rys. M. Mikuła. Przebieg unerwienia współczulnego dla gałki ocznej

Diagnostyka zespołu Hornera polega przede wszystkim na ustaleniu gdzie doszło do uszkodzenia drogi nerwowej (zaopatrującej gałkę oczną). Dlatego też bardzo istotna jest doskonała znajomość anatomii i neurofizjologii. Dodatkowo lekarz weterynarii neurolog dysponuje różnorakimi testami, dzięki którym może spróbować odróżnić miejsce dysfunkcji neurologicznej. W dalszej kolejności posiłkując się badaniami dodatkowymi trzeba ustalić przyczynę tego uszkodzenia. Niezbędne są informacje o tym kiedy doszło do pojawienia się objawów zespołu Hornera u psa lub kota, czy występują dodatkowe objawy?

Do badań dodatkowych, które może zlecić lekarz weterynarii w przypadku zespołu Hornera należą:

• morfologia
• badanie biochemiczne surowicy
• badanie hormonów tarczycy
• RTG klatki piersiowej
• RTG kręgosłupa szyjnego
• Rezonans magnetyczny głowy i szyi

Leczenie zespołu Hornera zależy od wykrytej przyczyny. Duża część przypadków tej choroby ma tzw. etiologię idiopatyczną czyli o nieznanej przyczynie. Wówczas rokowanie jest pomyślne, a leczenie objawowe.